Metro

Net als bij Streetcar, Tsuro, Tantrix en Spaghetti Junction leggen de spelers vierkante tegels op het bord om spoorlijnen te vormen. Het grote verschil in dit spel is echter dat de spelers niet streven naar korte, directe routes zoals in Streetcar. In plaats daarvan is het doel van het spel om de spoorlijnen zo lang mogelijk te maken. De spelers beginnen met een aantal treinen op het bord. Telkens wanneer een tegel een trein verbindt met een station (aan de rand of in het midden van het bord), wordt die trein verwijderd en krijgt de speler een punt voor elke tegel die de route kruist, waardoor een tegel meerdere keren kan scoren als het spoor een lus maakt. Spelers scoren echter dubbel voor stadsverbindingen, dat zijn de stations in het midden van het bord.

Voor degenen die geïnteresseerd zijn in grafiektheorie, een belangrijk onderdeel van het Metro spelontwerp is dat de routes altijd een beginnend metrostation verbinden met een leeg bestemmingsstation, in plaats van naar een ander beginnend metrostation te leiden. De tegels implementeren een ontwerpprincipe waardoor elke tegel op elk open raster kan worden geplaatst, afhankelijk van de regels voor uitlijning met bestaande tegelranden. Als de tegels volgens de regels worden geplaatst, kunnen alle treinen scoren, zij het niet noodzakelijkerwijs met de hoge runwaarde die de eigenaar wil bereiken.